leaving time

 

moja ukochana grupa w piątkowe popołudnie
od poniedziałku już inna
takie życie.

szybko się przyklejam do ludzi.
trudno mi się później odlepić. cała wspólna historia odchodzi jak skóra od kości. niektóre momenty zostają, przez chwilę, jak czarne lepkie mazy po zerwanym plastrze. niektóre zostają dłużej, jak szkliste blizny.

ale świeta się zbliżają.
u nas już tak:

 mnie odbija się świętecznie już od tygodnia. i dobrze.
już dawno tak nie cieszyłam sie na święta. dobrze tak wyjechać i zatęsknić do żywego.